Zwykle naszą największą obawą, jeśli chodzi o stan zębów, jest ich utrata. Jednakże są na świecie osoby o dokładnie odwrotnym problemie – nadmiarze zębów. Hiperdoncja, bo tak to się fachowo nazywa, potrafi przysporzyć wiele kłopotów zarówno zdrowotnych, jak i estetycznych.
Dodatkowe zęby w łuku – skąd się biorą?
O hiperdoncji mówimy wtedy, gdy liczba zębów w jamie ustnej przekracza 32 lub gdy jedna grupa zębów przewyższa liczebnością normę. Zwykle nie obserwuje się tego zaburzenia u dzieci posiadających zęby mleczne. Hiperdoncja występuje znacznie częściej u mężczyzn niż u kobiet i jest związana głównie z czynnikami genetycznymi. Anomalia ta polega na powstawaniu dodatkowych zawiązków zębowych. Wyróżniamy hiperdoncję prawdziwą i rzekomą. O prawdziwej mówimy, kiedy pojawia się nadmiar zębów stałych, rzekomą natomiast diagnozuje się, kiedy w łuku pozostały zęby mleczne. Zwykle zęby nadliczbowe pojawiają się u ludzi parami, rzadziej pojedynczo. Nadmiarowe zęby dzieli się na zęby dodatkowe, czyli te, które wyrżnęły się poprawnie i nadliczbowe, zbudowane nieprawidłowo. Równie często zęby nadliczbowe nie wyrzynają się wcale i utrudniają wyżynanie się sąsiadujących zębów. Dodatkowe zęby często towarzyszą chorobom, takim jak zespół Downa, czy rozszczepienie warg i podniebienia. Najczęściej hiperdoncję poddaje się leczeniu poprzez zabiegi chirurgii stomatologicznej.
Jak leczyć dodatkowe zęby w łuku?
Nadmiar zębów w szczęce prowadzi do wad zgryzu i chorób szczęki. Dodatkowe zęby powinny być poddane zabiegom chirurgii stomatologicznej – najczęściej ekstrakcji, natomiast o leczeniu konkretnego przypadku decyduje lekarz po gruntownie przeprowadzonym wywiadzie i ocenie stanu zębów. Do diagnostyki niezbędne jest wykonanie zdjęcia radiologicznego. Wskazaniami do wykonania ekstrakcji są bóle zębów, zaawansowana próchnica, wady zgryzu uniemożliwiające normalnie funkcjonowanie, szczękościsk, torbiele. Zęby usuwa się także wtedy, kiedy opóźniają lub uniemożliwiają wyrzynanie się sąsiadujących zębów. Zwykle w grę wchodzą tylko zabiegi chirurgii stomatologicznej, ponieważ poprzez nietypowy kształt, kąt nachylenia lub zatrzymanie zęba w dziąśle niebezpiecznie byłoby usuwać je standardowymi metodami dentystycznymi. Po ekstrakcji dodatkowych zębów może pojawić się konieczność leczenia ortodontycznego, zwłaszcza jeśli poprzez nadmiar zębów nastąpiło ich stłoczenie.
Jeśli hiperdoncja nie powoduje u pacjenta żadnych dolegliwości, można nie usuwać zęba i jedynie okresowo go kontrolować. W niecodziennych przypadkach zdarza się, że ząb dodatkowy, dotychczas zatrzymany w dziąśle wyrzyna się po usunięciu zęba będącego nad nim. Jeśli ekstrakcja nastąpiła w wyniku znacznego uszkodzenia zęba, ząb dodatkowy może go zastąpić. O ile jest w pełni zdrowy, taka sytuacja nie wymaga interwencji chirurgicznej.
Hiperdoncja a zęby mleczne
Hiperdoncji u dzieci z zębami mlecznymi właściwie się nie leczy, o ile nie sprawia małemu pacjentowi bólu. Człowiek posiada tylko 20 mlecznych zębów i z reguły są one na tyle małe i szeroko rozmieszczone, że dodatkowe zęby są w stanie zmieścić się w szczęce, nie powodując przy tym zaburzeń. Po pomoc dentysty sięga się dopiero, gdy dodatkowy ząb nie wypada wraz z innymi mleczakami i uniemożliwia wyrżnięcie się zębów stałych.
Jeśli zauważysz u siebie lub u swojego dziecka hiperdoncję, pamiętaj aby zawsze skonsultować ją z lekarzem stomatologiem. Tego typu zęby mogą powodować powstawanie patologicznych zmian w jamie ustnej. Wczesne zdiagnozowanie problemu pozwoli uniknąć poważnych komplikacji w przyszłości.